Este tema é bastante polémico. Todo o mundo se pregunta que pasará co Universo. Explotará, nunca morrerá... A teoría máis apoiada é a do Brig Crunch ou Gran Colapso.
O momento no cal acabaría por pararse a expansión do Universo e empezaría a contracción dependendo da densidade crítica do Universo: a maior densidade, maior rápidez de frenado; a menor densidade, máis tempo para que se desarrollaran eventos. Se a densidade é o suficientemente baixa, prévese que tendrá lugar un universo de expansión perpetua.
A evidencia experimental recente levounos a especular que a expansión do Universo non se está freando debido á gravedade, senón que se está acelerando. Sin embargo, debido á natureza da enerxía escura, que é postulada como a fonte de aceleración, que é desconocida, todavía é posible, aínda que non respaldada, que o universo finalmente revirta a marcha e cause un colapso.
Esta fase de contracción seguirá en proceso, e con ela o aumento da temperatura da radiación e materia. Chegaría o momento no que todas as galaxias fundíranse nunha, aínda que os choques entre estrelas seguirían sendo raros. Mentras, a temperatura do fondo de radiación iría subindo e empezaría a por en peligro a supervivencia das formas de vida que existiran por entonces, principalmente as que existiran en planetas de tipo terrestre. Nun momento dado, a temperatura sería tan elevada que impediría que os planetas se desfixeran da calor acumulada e acabarían por facerse inavitables. Máis adiante, e cunha contracción cada vez máis acelerada, o universo convertirase nun lugar infernal e inhabitable con temperaturas de miles de graos debido a unha radiación cósmica a esa temperatura e a colisións entre estrelas ao dispoñer estas de cada vez menos espacio.
O universo chegaría a estar tan quente que as estrelas non se poderían desfacer da calor acumulada no seu interior e pasarían a absorbelo do exterior, hasta acabar por estalar. Tras esto, só quedarían buracos negros e un plasma cada vez máis quente, no que o aumento de temperatura destruiría primeiro os átomos e logo as propias partículas elementais, deixando só os quarks. Ao mesmo tempo os buracos negros empezaban a fusionarse entre sí e a absorber materia hasta dar lugar a un único "super" buraco negro. Do mesmo modo que non ten sentido preguntarse que había antes da Gran Explosión, ou Big Bang, tampouco ten sentido preguntarse que haberá despois do Gran Cruxido, ou Big Crunch. Pero eso non quere decir que si se formulen posibles hipóteses. A teoría do Big Crunch tamén di que o Universo pode ser oscilante, é dicir, que despois da Gran Implosión podería ter lugar unha nova Gran Explosión, e incluso este universo podería proceder dun universo anterior que tamén se comprimeu na súa Gran Implosión. Sin embargo, non só se coñece que podería provocar tal rebote, sinon que a teoría dun universo oscilante entra en contradicción ca segunda lei da termodinámica, que expresa que a cantidade de entropía do Universo tende a incrementarse co tempo; a menos que en cada ciclo se produxera unha destrucción e reinicio totales do universo, coa desaparición das leis físicas, e a entropía "rebobinárase" durante a fase de contracción(por exemplo, suxeriuse que o tempo iría ao revés durante esta fase), non só a cantidade de buracos negros iría aumentando en cada ciclo, sinon que a radiación existente no universo aumentaría a costa da materia, co resultado de que os "rebotes" serían cada vez máis largos ata chegar a un escenario non demasiado diferente á expansión indefinida.
Ademáis, o recente descubrimento da enerxía escura provocou que moitos cosmólogos abandonásen a teoría deste universo oscilante e xunto con outros descubrimentos, tamén a de que o Universo sexa pechado, aínda que ao non coñecerse ben a natureza da enerxía escura aínda non pode descartarse por completo un colapso futuro.
