Marte ten auga?

Parece ser que Marte foi unha planeta que tiña tódalas calidades para albergar vida, pero este botouse a perder. Sábese que estivo cuberto por océanos, grazas ao traballo de robots como Curiosity, da Nasa. Pero algo tivo que suceder para quitarlle a atmosfera e convertilo nun deserto vermello. Que tiña un núcleo de ferro que creaba un campo magnético capaz de desviar a radiación espacial foi algunha das explicacións que se suxiren. 

A semana pasada, a Nasa publicou máis información recollida por Curiosity. Este robot explorou a ladeira do cráter Gale por primeira vez e descubreu boro, un elemento do que pode ser indicio de que en Marte si que existeu auga coas condicións necesarias para albergar vida. 

No análisis do terreo tamén se mostrou un sistema dinámico, no que distintos elementos mézclanse grazas á auga. A auga influencia a quimica das arxelas, pero a composición da auga tamén cambia, e nesto estamos vendo a complexidade química que apunta a unha longa historia interactiva coa auga. Canto máis complicada é a química, mellor é para a habitabilidade.

Os científicos teñen tanto interese no cráter Gale debido a que nos estratos da súa ladeira está escrita a historia das condicións mediambientais de Marte e os seus cambios. Curiosity descubreu que no pasado marciano existeu un lago que contaba con tódolos ingredientes químicos necesarios para a vida, ademáis da enerxía necesaria para sustentala, e todo eso no seu primeiro ano de traballo. Agora, este robot está escalando o monte Sharp, que está no centro do cráter Gale. Na súa ladeira buscará máis información sobre como cambiaron as condicións climáticas ao longo do tempo.

A ficción

As películas e libros de ficción son o que son, ficción. Algunhas persoas creen que eses mundos existen de verdade e pénsano con tanta seguridade que hasta actúan como se estiveran nel. 

Na ciencia ficción fálannos sobre viaxes espaciais a outros universos, universos paralelos, a posibilidade da vida no espacio, a creación dunha nova raza na Terra, seres de outras galaxias que nos veñen "visitar"... Toda esta ficción fai que nos cuestionemos unha cousa: cabe unha posibilidade de que sexa verdade?

A resposta non é tan simple como parece. Moitos dirán que non, e moitos dirán que si. Pero a resposta que máis utilizamos é: non digas parvadas. Por qué? Porque non temos os suficientes coñecementos como para sabelo con certeza, polo que a xente evita opinar sobre este tema, non vaian a pensar que está tolo. Nadie sabe o que hai máis alá, pode que hasta sexamos un Universo dentro doutro ou pode que sexamos un experimento de catro persoas para combrobar sabe qúe cousa... Pero home, non digas parvadas, como vai ser eso posible? Eu a esa pregunta dígoche: Non o sei, pero sabes ti que eso non sexa posible? Por que non pode pasar iso?

A sociedade pensa que o sabe todo, pero en realidade non sabe nada. Hai moitas hipóteses sen resolver, hai outras tantas en proceso de resolución e hai demasiadas sin formular aínda. Pode ser que o motivo polo que Andrómeda se achegue a nós sexa porque ahí habita unha civilización que teña unha tecnoloxía tan avanzada capaz de mover unha galaxia enteira. Pode ser, non se sabe. E ao mellor non se decubre nunca, ou se cadra si, pero descubrirase tan tarde que xa non estaremos aquí para sabelo. Así é a ciencia, cando se descubre algo novo, consideramos que é un gran descubrimento científico si nos afecta á vida, se non se decubreu e parece inverosímil, chamámolo ciencia ficción.

A anorexia

Esta presentación foi feita para o traballo de avaliación de Cultura Científica. Nel falamos da anorexia, as súas causas, consecuencias, os tipos de anorexia e os seus comezos. Nela tamén engadimos unha declaración dunha persoa que sufriu esta enfermidade. Se queredes saber máis sobre este tema, só tendes que vela.