miércoles, 19 de octubre de 2016

A cultura científica nos medios

A día de hoxe, a sociedade fai moito caso aos medios, como Internet, televisión, radio... polo tanto, se hai pouca cultura nos medios, tamén haberá pouca cultura na sociedade. 

A cultura practicamente desapareceu dos grandes medios. A televisión fixo un efecto negativo na sociedade respecto a ciencia. Nós asociábamos ós programas de ciencia, a largas charlas aburridas que só servían para axudarche a dormir. Pero, pouco a pouco, poideron conseguir que ese pensamento fora cambiando. Algúns programas atrevéronse a facer experimentos(uns en serio, e outros en clave de humor); outros programas lanzando unha mirada transversal sobre temas científicos e outros usando a ciencia como excusa para facer un late night desenfadado.

Nos últimos dez anos conseguiron algo increíble: adaptar contenidos culturais a formatos televisivos de entretenemento e disvinculalos dos formatos clásicos de divulgación. Estase intentando chegar a todos os públicos, que é o importante nun medio de comunicación "de masas". 

En definitiva, só son pequenos pasos hacia a demostración de que a cultura forma parte da vida humana. Xa vai sendo hora de que lle demos máis importancia á cultura e á ciencia e deixemos un pouco de lado os programas de entretenemento fácil ou o fútbol. 

miércoles, 12 de octubre de 2016

Intento de aterrizaxe en Marte en busca de vida

O vindeiro 19 de outubro, enviarase un módulo de aterrizaxe, chamado Schiaparelli, a Marte. Para levar a cabo este propósito, asociáronse as axencias espaciais Roscosmos e ESA.

Arredor do ano 2008, que foi cando comezou a planificarse esta misión,chamada ExoMars, non estaban asociadas as dúas axencias, senón que estaban asociadas a ESA e a NASA. Pero no ano 2012 os estadounidenses retiráronse e incorporáronse os rusos no seu lugar. Cos rusos levouse a cabo toda a planificación, que desembocou o primeiro lanzamento en marzo deste ano dende Kazaxistán. Está previsto outro lanzamento no 2018, pero para entonces, a misión xa recorrería un largo camiño e alcanzaría algúns dos seus obxectivos.

Un destes obxectivos será o aterrizaxe do módulo Schiaparelli. Este equipo separarase da outra parte vital da sonda, o módulo orbital, o 16 de outubro, para entrar na atmosfera nun descenso duns seis minutos tres días despois, o 19, ao mismo tempo que a outra parte comeza a orbitar arredor do planeta. Dende a Terra o equipo de control pondrá a proba a tecnoloxía necesaria para levar a cabo o aterrizaxe de forma controlada e segura. Se o viaxe resulta tal e como se espera, ubicaranse unha serie de instrumentos científicos para rexistrar a velocidade do vento, a humidade, a presión e a temperatura, e por primeira vez, a intensidade dos campos electromagnéticos, información que nos axudará a saber como se forman as intensas tormentas de area en Marte.

Aterrizar esta sonda en Marte non ha ser tarea fácil. O primeiro é realizar un lanzamento correcto dentro dunha ventana de 26 meses, o período no que a Terra e Marte están relativamente cerca mentres orbitan. Se o lanzamento resulta exitoso, o viaxe ata alcanzar o planeta roxo durará seis meses, e unha vez alí, comeza a fase de entrada na atmosfera. Nela a velocidade e o ángulo de entrada son fundamentais. Todos os comandos e instruccións están grabados previamente na nave, xa que non hai tempo para envialos no momento.
Os científicos non saben en que estado se encontrará a sonda cando por fin toque o chan.


O módulo orbital ten outro propósito diferente: facer un inventario detallado da composición gasosa da atmosfera marciana, poñendo especial atención no gas coñecido como metano. Un dos seus principais obxectivos é determinar se a orixe do metano é biolóxica ou xeolóxica. O que os científicos queren saber é se este gas se formou de xeito biolóxico para determinar se pode haber vida en Marte. Os científicos xa sabían que existía este gas en Marte, pero pensaban que os seus niveles eran baixos, pero parece ser que son bastante altos. 

O metano marciano pode vir de procesos biolóxicos, o que di que ou hai seres vivos dalgún tipo en Marte, ou que os houbo no pasado e quedaron depósitos de gas baixo a superficie. Pero esto tamén pode estar causado por procesos xeolóxicos.

martes, 4 de octubre de 2016

Viaxes interestelares abordo dun chip

O pasado agosto, foi descuberto un novo planeta habitable orbitando arredor de Próxima Centauri, unha estrela enana que non é visible a simple vista dende a Terra pero que é a máis cercana ao Sistema Solar. 

As primeiras medicións do empuxe gravitatorio do novo planeta, chamado Próxima b, mostraron que se trata dun planeta cunha masa similar á Terra e que orbita nunha zona potencialmente habitable. Ata agora, o planeta máis parecido á Terra era Kepler-452b, que se atopaba a 1400 anos luz da Terra, en cambio, o novo planeta, está a 4´5 anos luz da Terra.

Pete Worden, director do centro Ames da NASA, cree que se pode chegar ata alí e estudar se hai vida, e xa está traballando na primeira misión espacial hacia Próxima B. Segundo os seus plans, a primeira nave que consigan enviar, será un chip do tamaño dunha uña, o suficiente para poder tomar medidas do entorno da estrela e o seu planeta e envialas de volta á Terra.

(Recreación da superficie de Próxima b)
O problema é que nin sequera o noso astro máis cercano está ao alcance da tecnoloxía actual. Para alcanzar Próxima B con un cohete convencional, faría falta tanto combustible como masa ten a nosa galaxia. A alternativa que se encontra é montar o chip nunha vela espacial cuadrada e o combustible sería luz proxectada dende a Terra desde un campo base cheo de fontes de luz láser.

O que Worden quere averiguar non é se estamos sós no universo, é saber se podemos ir alí onde hai vida intelixente. O seu equipo saberá nuns cinco anos se se poden construír os novos materiais necesarios para a vela, o chip e a rede de emisións de láser, o prototipo da nave tardaría en realizarse, apróximadamente, uns 15 anos e a misión realizaríase dentro duns 30 anos.